Boudewijn de Groot

Tevreden kijk ik om me heen. Alle stoelen zijn bezet. Dat is weer een goede recette voor Boudewijn. Ik kan me herinneren dat hij het in het verleden ook aan de stok heeft gehad met de klassieke zwendelmanager of een andere vorm van oplichting. Dan dan komt zo’n avond als deze zeer goed uit. Dan dempen de lichten en verschijnen Boudewijn en zijn band op het podium. Ik tel acht mensen. En dit weet ik zelfs: als je iets met zijn achten moet delen dan hou je per persoon maar weinig over.

Blijkbaar zit Boudewijn tegenwoordig weer erg goed in zijn slappe was. Hij er half Doe Maar van onderhouden (Jan Hendriks en Ernst Jansz zitten in de band), topgitarist Jan de Hont, violiste Monique Lansdorp en nog drie andere muzikanten waar ik niet muzieknerd genoeg voor ben om de namen van te onthouden.

Land van Maas en Waal

Boudewijn heeft het licht gezien op zijn oude dag. Het land van maas en waal wordt vanavond niet gespeeld. Zijn bekendste nummer maar ook zo banaal. Het past eigenlijk niet meer in zijn huidige repertoire. Toch zullen er altijd mensen in de zaal zitten die er op wachten. Des te mooier als het nummer dan niet komt.

De eerste helft van het optreden doe Boudewijn voornamelijk nummers van zijn laatste twee cd’s. Het laatste album, De lage landen, is van zeer recente datum. Het verscheen een paar maanden geleden. Te recent voor het gros van de zaal. Ik zie het aan hun gezichten.

Boudewijn belooft nieuwe cd

Boudewijn heeft een nieuwe hobby waar ik persoonlijk erg blij mee ben. Na het verscheiden van Lennaert Nijgh die voorheen het gros van de teksten leverde, is Boudewijn zelf aan het schrijven geslagen. En hij heeft er plezier in. Hij belooft ons over twee jaar terug te keren. Mét nieuwe liedjes.

Hij verrast ons met twee van zijn meest psychedelische liedjes uit de jaren zestig: Tegenland en Cinderella en zijn ontboezeming dat Jeroen Krabbé waar hij vroeger veel mee optrok een woordkunstenaar was die zijn eigen woorden verzon. “Het” doen werd op zijn Jeroens de poel pielen. Ook licht hij toe hoe Lennaert op listige wijze de relatie van Cees Nooteboom en Liesbeth List tussen de regels door verweefde.

Hongerig, gepassioneerd, innemend

Kortom, het was een speciale avond met een bijzonder openhartige Boudewijn de Groot. 64 jaar en nog steeds gezegend met een krachtige en soepele stem. Hongerig, gepassioneerd en innemend. Alsof hij nog aan het begin van zijn carrière staat. Het is in ieder geval een nieuw begin. Zonder Lennaert Nijgh.

Rebels kocht ik na afloop geen cd of dvd van Boudewijn maar het vorig jaar uitgebrachte album Molenbeekstraat van Ernst Jansz. Op slag het mooiste Nederlandstalige album van de afgelopen jaren. Ik was alleen niet dapper genoeg Boudewijn te vragen het te signeren. En Ernst kwam niet. Nog steeds bang voor de bakvissen van weleer.