Kneuterige Arie

Het stadium van schaamte ben ik inmiddels al ruimschoots gepasseerd. Ik kom er tegenwoordig volmondig voor uit: Ik rijd in een Nissan Micra. En zoals bijna elke Nederlandse automobilist had ik trouw een abonnement bij de wegenwacht. Anderhalf jaar geleden werd ik door mijn garage echter gewezen op de gratis pech-onderweg-service van Nissan en besloot mijn abonnement bij Arie op te zeggen. Maar dat was nog lastig. Blijkbaar kan de ANWB niet omgaan met het feit dat m’n meissie ook een auto heeft en daarmee ook een eigen wegenwacht-abonnement. Zo staat dat immers in de voorwaarden.

Ik was hoofdlid, wat betekende dat ik ook lid was van de ANWB. Bij het opzeggen van het lidmaatschap hebben ze echter Marielle verwijderd en alles gewoon op mijn naam laten staan. Toen we hen op hun fout wezen, kregen we de mededeling dat ze dat over een jaar pas weer konden wijzigen. Blijkbaar ging de poort waarachter
DE GROTE CORRECTIECOMPUTER stond maar 1 keer per jaar open. Zelf denk ik dat ze gewoon de toverspreuk waren vergeten waarmee ze op audiëntie mochten komen bij het orakel:

“Bombarie, bombarie, bombarie.
Er moet een abonnement worden gewijzigd bij Arie”

Met de Dela hebben we in het verleden ook al de grootste ruzies gevoerd. Waarom moet alles op de naam van de man staan en niet op ons gezamenlijk? Dit keer legden we ons er dus maar bij neer. Wat is tenslotte een jaar? Voor je het weet is het voorbij. Van de week ontstond er echter een probleem omdat het lidmaatschap op mijn naam staat terwijl ik dus geen lid meer ben. Ik ben zogezegd een spooklid. Zouden ze veel van deze leden hebben? Enfin, dat is een ander verhaal maar misschien wel een onderzoekje waard.

Marielle wilde onze reis- en kredietbrief telefonisch verlengen. Normaal gesproken geen probleem, echter het abonnement stond niet op haar naam. Ik kan het telefonisch ook niet regelen want ik ben geen lid meer. Ze kon wel langskomen in
de winkel. Dat doen we dan maar.

Met een breekijzer.