Julian Sas timmert al jaren aan de weg. Niet alleen als meubelmaker maar vooral ook als bluesmuzikant. Al is deze genretypering hem vaak toch te nauw. Gek dat we vroeger nooit in genres dachten. En nog steeds niet bij de artiesten van toen. Jimi Hendrix is geen blues-of rockgitarist. Jimi Hendrix is gewoon Jimi Hendrix. Een genre op zich. Julian Sas is óók hem.
Pink Floyd
Hij is ook Pink Floyd. Nog zo’n band die nooit ge-genre-riseerd is. Maar vooral is hij zichzelf. Dat 
enthousiasme, die bezieling, het technisch vernuft dat nooit de overhand krijgt boven het spelplezier. Een concert van Julian Sas is een avondje ouderwets uit je dak gaan. Ik ben benieuwd of hij dit ook heeft weten te vangen op zijn studioalbums.
Hoop
Is dat misschien de reden dat hij zelfs nog niet een beetje wereldberoemd is? Iets dat met wat airplay op radio en tv zomaar zou kunnen gebeuren. Gelukkig is er altijd hoop. Als een Working class hero iets kan geven is het dat wel.
Ooit live gezien in een park in Deventer, en dat was inderdaad wel erg goed. Overigens heeft Sas zelf een prima vertolking van Hey Joe van Hendrix, één van de weinige cover versies die wat mij betreft de moeite waard is. Ook een goede dvd trouwens. Fantastisch geluid.
Het is inderdaad jammer dat er tegenwoordig voor alles een andere naam is, komt de hokjesgeest weer terug?
Muziek vind je gewoon goed, of niet natuurlijk.
In het geval van Julian Sas is het jammer dat de grote doorbraak uitblijft, maar dat is blijkbaar het lot van goede Nederlandse muzikanten.
het is een goede speler idd heb een keer zijn hey joe versie gehoord echt geweldig maar om als echte 18 jarige henndrix fan
te zeggen….
En nog steeds niet bij de artiesten van toen. Jimi Hendrix is geen blues-of rockgitarist. Jimi Hendrix is gewoon Jimi Hendrix. Een genre op zich.
“Working Class Hero” is erg goed de beste tribute to Lennon tot dus ver.