Ik heb de kritiek gelezen op de recensies van het album “Nori” van Ronnie Flex. En daar ga ik mijn voordeel mee doen. Zo heb ik mijn research gedaan en zal dan ook in het vervolg van deze recensie de echte naam van Ronnie Flex gebruiken. Want dat is blijkbaar belangrijk voor millenials. Dat je tentoonspreidt dat je dingen weet.
Muziekrecensies overbodig?
Muziekrecensies zijn overbodig omdat men toch wel naar Ronell Langston Plasschaert luistert. Zo kwam meerdere keren voorbij op Twitter. Klopt. Maar het helpt wel om een album te duiden.
Om te beginnen weiger ik “Nori” te kwalificeren als een album. Het is echt een collectie liedjes om nu grijs te draaien. Het liefst verwerkt in je eigen playlist. Volgend jaar zullen er waarschijnlijk nog maar een paar ervan in ons collectief muziekgeheugen zitten.
Jacin Trill hoogtepunt op “Nori”
Dat je “Nori” gaat misbruiken voor je eigen playlist heeft Ronell Langston Plasschaert echter een stokje voor gestoken. Door de meeste nummers in elkaar te mixen. ‘4/5’ dat ook al op de “Patser” soundtrack staat krijgt daardoor een heel andere invulling.
Hoogtepunt van het album is ‘2 Cups’. Ronell Langston Plasschaert zijn samenwerking met Jacin Trill. Het enige draadje op de tape dat hem verbindt met de jongste generatie.
Het nut van mixtapes
Een tape als “Nori” werkt als er moeilijk aan te komen is. Zoals dat vroeger voor de mixtapes van Eminem gold. Je kon je ermee onderscheiden als echte fan. De mp3 maakte daar eigenlijk al een einde aan. Ruim voor de geboorte van Generatie Z.
Op Spotify hebben we liever een rits sterke tracks. Die vinden we verspreid op “Nori”. Vooral als Ronell Langston Plasschaert zijn veelzijdigheid etaleert. Net zoals de echte Trapgod Gucci Mane doet. Voor het gemak hebben we die tracks alvast voor je toegevoegd aan onze Nederlandse Hiphop playlist.
1 gedachte over “Ronnie Flex maakt met “Nori” van de mixtape een overbodig fenomeen”