Met dezelfde eerlijkheid die zijn songs kenmerken vertelt Fresku momenteel zijn levensverhaal in het theater. Het is natuurlijk slechts een vehikel voor wat hij echt wil overbrengen.
In een tijd waarin verdraagzaamheid een ouderwets woord is geworden kan het namelijk geen kwaad dat er eens vanuit een ander perspectief dan het blanke Hilversum duiding wordt aangebracht. Ze hebben niet eens door hoe goed ze zijn geworden in vriendelijk racisme.
Weggooicultuur
Waar ik verwacht had dat de zaal vol zou zitten met Hiphopminnend West-Friesland blijkt de samenstelling heel wat gemêleerder. Fresku is de Nederlands kampioen integreren. Op zijn zevende stuurde zijn moeder hem naar zijn vader die op Curaçao woonde. En bij zijn terugkeer op zijn veertiende moest hij weer alle zeilen bijzetten om een Nederlander te worden. Het zijn de eisen die een land stelt. Je moet je eigen cultuur weggooien in plaats van delen. Het stelt Fresku wel mooi in staat om in de huid van twee karikaturale typetjes te kruipen, de Antilliaan en de Nederlander.
Voor wie niet bang voor Hiphop is
Fresku noemt zich een Hiphopper maar wil heel graag een cabaretier worden. Daar is hij met deze voorstelling heel hard naar op weg. Wie niet bang voor Hiphop is, zin heeft om te lachen en ook nog eens wat over zichzelf wil leren raad ik echt aan om naar Fresku in het theater te gaan. En wie er over denkt om zijn kinderen mee te nemen, er komen ook nog wel wat volwassen onderwerpen aan bod waardoor de voorstelling minder geschikt is voor de allerjongsten.
Pubers daarentegen bezorg je met Fresku de avond van hun leven.