Op de hoes van het album Rooms van Fabrizio Cammarata staat een Zuideuropees stilleven. Elke keer als je er naar kijkt zie je weer iets nieuws. Dit geldt ook voor de liedjes op het album Rooms van Fabrizio Cammarata. De zang van Cammarata heeft in openingstrack All I Know wel wat weg van het onaangepaste stemgeluid van Andrew Dorff. Dit supertalent maakte in de jaren ’90 een fantastisch debuutalbum. Hierna werd zijn talent door achtereenvolgens Sony en Universal om zeep geholpen. Tegenwoordig slijt Andrew Dorff zijn dagen als songwriter in countrymekka Nashville.
Het is te hopen dat Fabrizio Cammarata een zelfde lot bespaard blijft want hij is een zeer grote aanwinst. Diverse invloeden schemeren door in zijn muziek. Zo doet de track Alone & Alive door het gebruikte instrumentarium en de ritmiek oosters aan. In enkele tracks wordt gebruik gemaakt van een cello wat de muziek minder lichtvoetig maakt. Iets wat een band als Elbow ook pleegt te doen.
Experimenteerdrift
In de track Me And The Rain laat Fabrizio Cammarata horen wat hij allemaal nog meer in petto heeft voor ons. Het barst bijna uit elkaar van experimenteerdrift. Het nummer start als een radiovriendelijke single tot het nummer een honky tonk feel krijgt en uitgroeit tot een meer jazzy georiënteerd nummer. Halverwege lijkt Booker T. zelfs mee te doen op zijn Hammond, een gastbijdrage vanuit de hemel. Ik ben heel benieuwd naar het volgende muzikale avontuur van deze eclectische singer/songwriter.