Recensie: Johan en het moeilijke 4e album

Op de dag dat 4, de nieuwste cd van Johan uitkwam rende ik onmiddellijk naar de winkel om hem aan te schaffen. Nu al ruim 3 maanden geleden. Elke Johan cd heeft bij mij even tijd nodig om te aarden. En dat is goed. Een cd die tijd nodig heeft om te groeien zal ook niet gauw vervelen. Maar de nieuwe cd 4 van Johan wilde me maar niet pakken. Terwijl als ik de nummers afzonderlijk beluister het op allemaal weer juweeltjes zijn. De afgelopen weken heb ik daarom wat geëxperimenteerd met de tracklisting. En warempel, het euvel is opgelost!

Alternatieve tracklisting

Misschien komt het door de snelheid waarmee dit album is uitgebracht. (3 jaar i.p.v. de gebruikelijke 5 jaar na het vorige album THX JHN) maar de nummers staan volgens mij niet in de juiste volgorde. Als opener kies ik niet voor single In the park maar het rustige Something about you. Gevolgd door Maria, het mooiste nummer van dit album 4 waarin Johan afwijkt van de standaard gitaar-bas-drum opstelling. De tremelo in Together now stuit hier naadloos op aan.

Na Comes a time is het tijd voor In the Park. Met World Game #10 gaat de plaat helemaal los en sta je te dansen in de huiskamer. In The Receiving End komt de wat experimentelere kant van Johan wat nadrukkelijker naar voren met afwijkende zangharmonieën. Over is het meest duistere nummer op de cd. Afsluiter Why don’t we is van een ongekende schoonheid dat heel ingetogen van start gaat om vervolgens in een soort jam helemaal over de top te gaan. Gitaarsolo van het jaar! En zo is 4 toch nog het vierde perfecte popalbum van Johan.