Life’s Electric heeft de wijsheid dat je maar 1 keer een eerste indruk kunt maken blijkbaar goed ingeprent gekregen. De band heeft haar debuutalbum uitgebracht in een prachtig digipack. Veel platenmaatschappijen doen dit en stoppen daarbij het cd-boekje vol met veel naakt van hun nieuwste top40 popje om te verhullen dat op het album eigenlijk dezelfde niemendalletjes staan als waar hun “ster” zich in hult.
Life’s Electric heeft echter geen contract bij een platenmaatschappij. Ook hebben zij geen niemendalletjes te verhullen. De muziek staat als een huis en wordt door de prachtige verpakking naar een nog hoger plan getild. Het cd-boekje bevat 10 film noir illustraties door (strip)tekenaar Jules Calis, die dezelfde sfeer uitstralen als de nummers op Trust Me I’m A Doctor, het debuut van Life’s Electric.
Bewuste keuze
Ik kan me niet voorstellen dat de tegenwoordige A&R Managers zo doof zijn dat ze Life’s Electric geen contract zouden willen aanbieden. Het lijkt me dan ook een bewuste keuze om alles in eigen hand te houden. Wel heeft Life’s Electric voor het debuutalbum Trust Me I’m A Doctor hulp aangeboden gekregen van muziekproducer Jonas Filtenborg (Alain Clark, Beef) en mastertechnicus Brad Blackwood (Maroon 5, ZZ Top).
Op weg naar een Emmy
Nederland, waar vooral plat vermaak aanslaat zal niet de grootste markt zijn voor Life’s Electric. Het zou me niet verbazen als we één van de tracks van Trust Me I’m A Doctor binnenkort terughoren in een Amerikaanse televisieserie. Eén van de weinige markten waar een band tegenwoordig nog goed geld kan verdienen met haar muziek. Dat Life’s Electric met haar debuut zich al op dit niveau bevindt geeft wel aan wat voor grote belofte deze band is.
1 gedachte over “Recensie: Life’s Electric op weg naar een Emmy!”