Vertrouwde Radiohead
Ik heb bewust even wat langer gewacht, The King of Limbs wat tijd gegeven. Het is geen meesterwerk, het is gewoon een nieuwe plaat van de Radiohead die we nu al heel wat jaren kennen. Altijd leuk om weer wat nieuwe liedjes van te horen. Het nieuwe album The King of Limbs van Radiohead voelt vooral vertrouwd aan.
Opener Bloom leek me in eerste instantie ritmisch een rommeltje. Inmiddels is alles op zijn plaats gevallen, al luister ik er nog steeds niet graag naar. Dat geldt ook voor de tweede track Morning Mr. Magpie. Het is een wat saai nummer met een niet aansprekende tekst. Alleen het begin is wel aardig waar Thom Yorke snedig “You got some nerve coming here” zingt. Muzikaal sluit het nummer meer aan op zijn solodebuut The Eraser, waarmee ik overigens niet wil zeggen dat dat een saai album is.
Kippenvel
Little by Little is andere koek. Hier valt alles op zijn plaats. Mijn favoriete track van Thom Yorke is This Mess we’re in dat op het PJ Harvey album Stories From The City, Stories From The Sea uit 2000 staat. En dit nummer doet hij met Little by Little eigenlijk dunnetjes over. Een mooi gezongen tekst, prachtige gitaarmelodie en een kippenvel opwekkende opbouw. Het nummer Feral dat volgt sla ik als je het niet erg vindt graag weer even over. In Lotus Flower doet Radiohead weer hetzelfde als op Little by Little. Fantastisch nummer! Codex is de Pyramid Song van The King of Limbs. Prachtig ingetogen en heel mysterieus. Op basis van Codex ben ik toch weer geneigd Thom Yorke de beste zanger aller tijden te noemen.
Drie prachtige nummers dus op een album dat al niet veel tracks, acht in totaal, bevat. Er zijn bands waar je het niet van zou pikken. Maar Radiohead heeft al zoveel moois gemaakt dat je ook dit album weer probleemloos toevoegt aan je collectie. Al is het maar voor die drie bloedmooie nummers.