Hier had ruim een week geleden al het concertverslag van Roosbeef in Paradiso moeten staan. Maar de ochtend na het concert begon de kloterigste week uit mijn leven. Langzaam aan ben ik vandaag weer deel gaan nemen aan het openbare leven. En daarmee komt ook weer de drang fantastische artiesten als Roosbeef een podium te geven. Rob Stenders zei eens op de radio dat het draaien van Roosbeef op 3FM elke keer 100.000 luisteraars kost. Laat dat een aanbeveling zijn. Positief of negatief, Roosbeef doet iets met je. Ze intrigeert, ze kruipt (in mijn geval) onder je huid.
Geen concessies
Ik heb twee uur lang met verliefde ogen naar Roosbeef staan staren. Op het podium van Paradiso. Mooie zaal hebben jullie hier, zei ze op innemende wijze. Zijn jullie klaar voor een hit, vroeg ze met gevoel voor understatement en zette Te Heet Gewassen in, dat volgens mij alleen de playlist van KX Radio heeft gehaald. Het album Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten kent heel wat verstilde momenten. Live doet Roosbeef geen concessies.
Bob Dylan
Het concert van Roosbeef kent heel wat verstilde momenten. Unplugged is bij haar echt unplugged, dus ook zonder microfoon. Haar stem is net zo mooi als vastgelegd op de cd. En te horen aan de enkele nieuwe nummers wordt het volgende album ook weer een juweeltje. In de toegift speelt ze een nummer dat het album niet heeft gehaald. Eerlijk vertelt ze na het nummer dat ze weer weet waarom. Hoog bezoek was er in de vorm van Vic van Reijt. Niet op het podium, maar in het publiek. Speciaal voor hem speelde Roosbeef haar eerbetoon aan Bob Dylan: De Mens Gaf Alle Dieren Namen.