“The Other” is niet bepaald de vijfde partyplaat van King Tuff geworden die je misschien verwacht had. Een ‘psychic reset’, zoals hij het noemt, is de schuldige. De luisteraar wordt het niet makkelijk gemaakt door de plaat te openen met het zes minuten lang voortkabbelende titelnummer “The Other”. Zeker als het idee eerder sterk genoeg lijkt voor een kort intermezzo.
Krokusjes in bloei
Op ‘Raindrop Blue’ zingt hij over krokusjes in bloei. Wie had dat ooit gedacht? Op ‘Thru The Cracks’ wordt muzikaal The War On Drugs nagereisd. Niet gek als je bedenkt dat producer Shawn Everett beide artiesten heeft geproduceerd. Het werkt wonderwel, deze herboren King Tuff.
Mondharmonica in ere hersteld
Op ‘Infinite Mile’ wordt de mondharmonica in ere hersteld. Net alsof Tuff geprobeerd heeft om een nummer te schrijven terwijl hij zich inbeeldde Jack White te zijn. Nog meer toeters en blazers komen er voorbij op ‘Birds of Paradise’ waarop King Tuff laat horen echt te kunnen zingen.
King Tuff op de melancholische toer
‘Circuits in the Sand’ wordt beheerst door een melancholisch verlangen naar vroeger. Waarbij een belangrijke rol is weggelegd voor het psychedelische gitaarspel. Op ‘Ultraviolet’ ontdekt King Tuff de Bob Dylan in zichzelf. ‘Neverending Sunshine’ voelt vervolgens als een herhaling van zetten.
“The Other” is een intrigerend album waarvan ik nog niet uit ben hoe goed ik het nu eigenlijk vindt. Beluister het album op Spotify.