Aangekondigd als een album over de liefde begint het album “Utopia” van Björk met innig kussen. Het openingsnummer ‘Arisen Your Senses’ roept onmiddelijk al je aandacht op. Het ene na het andere detail dat door producer Arca er in is gestopt vraagt daarom.
Paradijs op aarde
Op ‘Blissing Me’ vormt een harp het baken om je door het nummer te leiden. Alsof je over een smal bergpaadje loopt waar opeens het weer omslaat waarna de bassen om je oren slaan. Op ‘The Gate’ horen we krekels in de verte en af en toe een vogel.
Uit het niets klinkt de rollende r van Björk. Die klank waar ze in The Voice zo’n hekel aan hebben. Misschien vind ik het daarom wel extra mooi. De bassen klinken nog dieper terwijl we verder het moeras in lijken te trekken.
Op titelnummer ‘Utopia’ klinkt het vervolgens alsof we in het paradijs terecht gekomen zijn. Geritsel van bladeren, mysterieus fluitspel en iets dat ons opgewekt roept. Een klein aapje?
Soms prettig, soms angstaanjagend
Het is een opmaat naar het tien minuten durende ‘Body Memory’. Ook hierop worden we omringd door geluiden uit de natuur. Soms prettig, soms angstaanjagend. Op ‘Features Creatures’ heeft Björk dan toch echt het gevoel de liefde bijna gevonden te hebben dat ze op ‘Courtship’ met de hele wereld lijkt te willen delen.
Op ‘Tabula Rasa’ stroomt het in ieder geval door al mijn aderen. Alhoewel de tekst doet vermoeden dat Björk haar uiterste best doet om iemand van zich af te stoten.
Majestueus
Op ‘Sue Me’ lijkt Arca van alles te doen om Björk van haar stuk te brengen, maar ze zingt onverstoorbaar door. We worden beloond met een majestueus fluitarrangement op ‘Paradisa’. Ik hoop dat Björk nog heel lang verliefd blijft.