Gaat de Wu-Tang Clan sage zich herhalen? Brockhampton bestaat op het moment van schrijven uit 7 rappers. En met teksten als “Break your neck so you can watch it back” geven ze een niet te misverstane boodschap af. De line is afkomstig van hun eerste officiële album “Saturation” dat deel uitmaakt van de “Saturation Trilogy” die dit jaar het licht zal zien.
Saturation I
Opgericht als de eerste via internet geworven jongensgroep is Brockhampton inmiddels ook onderwerp van een Viceland serie. Op de track ‘Star’ wordt de televisiezender zelfs genoemd.
Mexicaanse invloeden van Brockhampton
Bij een jongensgroep denk je eerder aan zang dan aan hiphop. Op de twee laatste twee tracks van “Saturation” hoor je dat inderdaad ook maar verder is het een pure hiphopplaat. Ook met invloeden uit de Mexicaanse hiphop.
Texas, waar Brockhampton vandaan komt, ligt daar namelijk niet al te ver vanaf. De track ‘Fake’ is hier een goed voorbeeld. De wijze waarop bij deze track van autotune gebruik wordt gemaakt roept echter vooral een Nederlandse rapper (Kamal) in gedachten op.
“Saturation” kent een sterk begin, maar naarmate het album vordert wordt het allemaal wel wat te veel dertien-in-dozijn.
Beluister “Saturation” op Spotify.
Saturation II
Het tweede deel van de Saturation trilogie laat wat dat betreft een betere indruk achter. De flow van Brockhampton klinkt bij tijd en wijle behoorlijk old school. De productie van “Saturation 2” doet daarbij ook een duit in het zakje. Veel van de tracks doen denken aan de Californische sound van Dr. Dre met veel melodie.
Racisme
Op ‘Jello’ wordt Doug E. Fresh geciteerd al zal Brockhampton zelf misschien Snoop Dogg in gedachten hebben die ook een versie van ‘La di da Di’ opnam. Op “Saturation 2” wordt racisme ook een aantal malen als onderwerp aangesneden, onder meer op het korte ‘Teeth’ wat een introductie op het nummer ‘Fight’ lijkt te zijn.
Homoseksualiteit
De track ‘Junky’ bevat een rauwere productie, vergelijkbaar met Odd Future. Net zoals op Tyler, The Creator zijn laatste album wordt het onderwerp homoseksualiteit aangesneden. Vooral het feit dat dit nog totaal niet wordt geaccepteerd en wat dit met een mens doet. Ook het nummer ‘Sweet’ zit tekstueel bijzonder goed in elkaar.
Beluister “Saturation II” op Spotify.
Er komt nog een derde “Saturation” dus we houden onze algehele conclusie nog even voor ons.
Maar na de eerste twee delen overheerst het gevoel dat Brockhampton echt geschiedenis had geschreven als dit project gecomprimeerd was tot 1 album. Maar het zou natuurlijk kunnen dat deel 3 ons nog op andere gedachten gaat brengen.
Door de hoeveelheid sterke tracks op “Saturation II” aangevuld met de memorabele momenten op “Saturation” komen we echter toch al uit op een vier sterren recensie. Nu is het afwachten wat “Saturation III” hieraan gaat veranderen.
Saturation III
Met een shout out naar Tony Fontano op de track ‘Zipper’ op “Saturation III” is het duidelijk dat muziekcritici moeten opletten met wat ze schrijven over Brockhampton. Kijk bijvoorbeeld maar naar de eerste zin van dit artikel. Vlak voor de shout out naar The Needle Drop wordt ook de vergelijking met de Wu-Tang Clan ter hand genomen.
Ook “Saturation III” is niet de klassieker die de groep misschien wel nog in zich heeft. Tekstueel zijn daarvoor zeker aanknopingspunten.
“I could’ve got a job at McDonald’s, but I like curly fries
That’s a metaphor for my life, and I like taller guys”
Met deze intelligente lines opent Kevin Abstract het nummer ‘JOHNNY’. In tegenstelling tot de patat van McDonald’s is hij niet straight. Ook de verse van Joba, over zijn gevoelens die hem danig in de weg zitten, stemt tot nadenken.
Persoonlijke teksten
‘BLEACH’ lijkt hetzelfde onderwerp te hebben. Ook het korte ‘LIQUID’, over gescheiden gezinnen en een moeilijke jeugd, maakt indruk. ‘STUPID’ bevat ook persoonlijke teksten, maar blijft vooral hangen door de westcoast beat. Die horen we wederom terug op ‘ALASKA’, een van de “realest” tracks over geld. Samen met ‘HOTTIE’ een van de meer funky tracks van het album dat daardoor aan N.E.R.D. doet denken.
Brockhampton naar de buitenwereld gericht
Kreeg Tony Fontano aan het begin van het album nog een shout out, op ‘SISTER/NATION’ sijpelt ook wat kritiek door, al lijkt dat vooral gericht op de celebrity blogs waar de laatste roddels te lezen zijn. Een fenomeen dat in Nederland vooral binnen de YouTube community plaatsvindt.
Op ‘STAIN’ richt Brockhampton zich wederom op kritiek die ze ontvangen, namelijk op de thema’s waar ze over rappen. Er zijn weinig artiesten die zich zo uit de tent laten lokken.
Te vrijblijvend
Mijn voornaamste kritiek is dat het muzikaal allemaal te vrijblijvend klinkt. Misschien ook wel te gedateerd. Dat zal de tijd uit moeten wijzen. Ook wordt er wat te zeer over reeds betreden paden gelopen. De skits zijn dan wel geen fragmenten uit Kung-Fu films zoals bij de Wu Tang Clan, maar door ze ‘CINEMA’ te noemen zijn de verbanden wel heel makkelijk te leggen.
Laatste song ‘TEAM’ maakt duidelijk dat dit echt het einde is van de trilogie door te eindigen zoals deze begon. Al schijnt het avontuur van Brockhampton in 2018 nog wel een staartje te krijgen.
Beluister “Saturation III” op Spotify.