Nee, Nothing But Thieves heeft Rock (nog) niet heruitgevonden met hun titelloze debuut. Maar daar kwam Muse ook pas op hun tweede aan toe. Het debuut van Nothing But Thieves klinkt echter zo fris dat het daar best nog eens van zou kunnen komen. De muziek lijkt opgebouwd uit de dna van Muse. De stem van Conor Mason speelt daar een grote rol in. Wat een zuiver en krachtig bereik! Op ‘Itch’ komt de kitch van The Darkness de boel ook nog eens versterken. Terwijl op ‘If I Get High’ de Rockballad herboren wordt.
Jeff Buckley
Het lijkt alsof met ‘Lover, Please Stay’ Nothing But Thieves toch een cover op hun album hebben gezet, maar niets is minder waar. Het is gewoon een prachtig eerbetoon aan held Jeff Buckley. Dat de zestien tracks op het debuut van Nothing But Thieves gezamenlijk onder het uur klokken, onderstreept de puntigheid van het gezelschap dat zich zowel stekelig en cultureel verantwoord als Balthazar toont (‘Excuse Me’, ‘Trip Switch’), maar daarnaast popinvloeden niet schuwt (‘Hostage).
De grootste kracht is echter dat ook als je het debuutalbum van Nothing But Thieves 1.000 achter elkaar draait, het fier overeind blijft staan en je keer na keer blijft bedwelmen.
Laat eens weten wat je van het album vindt.