Ik kan er nog niet echt de vinger op leggen waarom het album “Geit” met kop en schouders boven het andere werk van Hef uitsteekt. Hef rapt gewoon als Hef en ook thematisch is er weinig verschil.
In bijna elke track wordt er wel gerookt en gaat het over zaken die het daglicht eigenlijk niet kunnen verdragen.
Productie zit als gegoten
De productie zit hem als gegoten en ook de features passen zich aan aan hun gastheer. Het gevaar van eenvormigheid ligt dan natuurlijk wel op de loer. Maar daarvoor zijn de verhalen van Hef gewoonweg te intrigerend.
Naar een hoger niveau
Op openingsnummer ‘Hoop’ zorgt het samen met de beats voor een psychedelisch effect. Een pure traptrack als ‘Hayabusa’, waar Jayh zich als de Nederlandse Rae Sremmurd manifesteert, sluit daar verrassend goed op aan.
Harder als op ‘Life Is No Game’ hebben we Lijpe lang niet gehoord. En zo is Hef degene die die de hele scene naar een hoger niveau kan tillen. Ook op deze track geeft de gedetailleerde productie het nummer een hallucinerend effect.
Glansrol
De meeste complete track is misschien nog wel ‘Als Ik Naar Huis Ga’ met een glansrol voor Kevin en Sevn Alias. Op ‘Interieur’ houdt Hef het real en levert en passant de meest verrassende openingszin van 2017 op.
“Wat is je lievelingskleur?”
Bewogen verleden
Op ‘Misdaad’ en ‘Roley’ komt het bewogen verleden van Hef ter sprake. Hij vraagt er vergiffenis voor op ‘Meer Money Meer Problemen’.
Op ‘Last Van Jou’ valt voor het eerst de naam van producer Spanker en ook Karim El Ahmadi krijgt een shout out. Onvervalste Rotterdamse humor krijgt een plek op ‘Kan Niet Terug’.
Classic
Door zijn verleden geef ik Hef liever geen heldenrol, maar dat doet niets af aan het feit dat hij met “Geit” een ware hiphopclassic heeft afgeleverd.
